Festiwal orkiestr dętych

Guca - to właśnie dla tego, co odbywa się 20 km od Cacak porzuciliśmy jazdę autostradą prawie do granicy bułgarskiej i odbiliśmy w góry. W planach mieliśmy to już od paru lat, a teraz akurat zgadzał się termin i mniej więcej trasa. Ruszamy wczesnym popołudniem, jedziemy krętymi drogami przypominającymi bieszczadzkie i ok. kilometr od wioski musimy wykupić bilet parkingowy (1000 dinarów = ok. 40 pln), czego potwierdzeniem jest śliczna naklejka, która dumnie ląduje na przedniej szybie. Widać, że wioska, którą zamieszkuje ok. 2000 mieszkańców przeżywa prawdziwy najazd żądnych przygód, alkoholu i pieczonych wieprzków przybyszów, których liczbę co roku szacuje się nawet na 100 razy więcej niż miejscowych. Niemniej jest tu jeszcze w miarę cicho i spokojnie, wygląda na to, że miasteczko nabiera jeszcze oddechu przed kolejnym dniem szaleńczych zabaw i koncertów. Z biegiem czasu zbiera się coraz więcej przechadzających się amatorskich orkiestr, które grają na ulicach dla wszystkich oraz takich, które gotowe są uraczyć swoją muzyką każdego klienta knajpki, jeśli ten zgodzi się podarować im niewielką sumkę. Momentami jest naprawdę głośno, a nasz Beba w słuchawkach ochronnych wzbudza zainteresowanie ludzi. Znajdujemy ciche miejsce na piknik przy rzece, żałując, że już niedługo musimy wracać. Przechadzamy się jeszcze ostatni raz głównym deptakiem, na którym błyszczą wuszty, obracają prosiaki i do zakupu zachęcają gadżety belgradzkich klubów piłkarskich. Gdy wracamy (2 kontrole alkomatem), ludzie dopiero się zjeżdżają, taki los - jeszcze tu wrócimy, bo jest to miejsce wyjątkowe.

Okazało się, że 2 dni później w Guca bawił mój kolega. Jesteśmy trąby, że się nie zgadaliśmy:). Jego opowieści z festiwalu były zgoła inne od naszych, zbyt ekstremalne, by opisać je w tym blogu. Ważne Damian, że przeżyłeś:). (t)

Zdjęcia (8)

Komentarze (0)