Karły i jedyna piwna miejscówka w kraju

Jedziemy z Markiem z powrotem do Damaszku, tym razem autokarem. Na granicy spore kolejki, kierowca autobusu każe nam stanąć od razu pod okienkiem, na co oburza się kilkunastu kolejkowiczów - "Ok, Ok, już idziemy na koniec".
Zostajemy wysadzeni w Damaszku w miejscu, którego kompletnie nie znamy. Pytamy kilku osób o drogę, ale ni w ząb nie znają angielskiego. Z pomocą przychodzi nam... dwóch karłów-bliźniaków, którzy okazują się też niemowami. Roztaczają nad nami taką opiekę, że głowa mała. Pokazują, ile musimy zapłacić, ile to jest przystanków, ostatecznie zatrzymują autobus i 'mówią' kierowcy, żeby się nami zajął. Co za fantastyczni, uśmiechnięci ludzie. I niech nikt mi nie próbuje wciskać, że nie podróżuje na własną rękę, bo nie zna angielskiego. Oni nie znają żadnego języka, a zrozumieliśmy się perfekcyjnie. Nie zapomnę tego.

Hotel w Damaszku, w którym wcześniej nocowaliśmy, był zapełniony, ale znajdujemy równie fajne i tanie miejsce z lodówką i TV z polską Vivą:) Popołudniu spotykamy się z Rashwanem, który oprowadza nas po ulicach Damaszku. Udajemy się w jedyne w mieście miejsce, w którym można na zewnątrz pić piwo. Jest to niewielki plac, na którym przesiadują głównie młodzi ludzie. Raczymy się browarami, choć mimo zapewnień Rashwana, czujemy się trochę nieswojo widząc kilka nieżyczliwych spojrzeń ze strony przechodniów. Wkrótce dołącza do nas Amerykanka, przyjaciółka naszego syryjskiego kumpla. Razem wędrujemy po ulicach stolicy. Zaliczyliśmy punkowy koncert, więc mamy też ochotę na ligowy mecz, ale niestety nie trafiliśmy na odpowiedni okres. Zamiast tego, jutro zamierzamy udać się w miejsce, w którym można uzyskać pozwolenie, by pojechać na wzgórza Golan. (t)

Zdjęcia (6)

Komentarze (0)